در دنیای امروز، قدرت با سرعتی متفاوت میان افراد و نهادها توزیع شده است. پدیده‌ای به نام «آربیتراژ اهرم» باعث شده بازیگران کوچکی که به اهرم‌های تکنولوژی و سرمایه دسترسی دارند، سریع‌تر از نهادهای سنتی مثل دولت‌ها یا مدارس بر جامعه اثر بگذارند. این شکاف، ریشه‌ی احساس ناتوانی فردی، ناتوانی دولت‌ها در تنظیم فناوری و بحران‌های اجتماعی است. راه‌حل؟ «سواد اهرمی» و بازطراحی هماهنگی جمعی.